Heb jij een blog over one night stands?

Al bijna drie jaar geleden schreef ik mijn eerste verhaaltje hier op Liefde & Lust. Niemand wist het. Ik schreef anoniem en vond het super spannend om iets online te zetten wat gegarandeerd heftige reacties zou opleveren. Langzaamaan begon ik het aan vriendinnen te laten zien en binnen de blogger community pikten dames mijn columns inmiddels ook op. De reacties waren goed, het aantal views steeg en ik was blij. Trots zelfs. Zo trots dat ik het wel met iedereen wilde delen. En dus, op een willekeurige dinsdagmiddag, raapte ik al mijn moed bij elkaar en zette de link van Liefde & Lust in mijn insta bio. Een paar maanden leek er niks te gebeuren, geen stijgende cijfers, geen reacties, niks. Totdat plotseling de bom barste. Ineens leek iedereen om me heen mijn verhaaltjes gelezen te hebben. Je hoort mij natuurlijk niet klagen, want dat was toch echt de bedoeling. Ondanks dat de meeste reacties nog steeds lief en leuk zijn, zijn er ook een aantal mensen die mijn columns verkeerd interpreteren. Vandaar dat ik even het een en ander wil ophelderen; ja, er zit een kern van waarheid in de stukjes die je leest. Bijna alles is geïnspireerd op iets wat ik daadwerkelijk meegemaakt heb. Toch zijn de stukjes geen complete waarheden en kan je de blog niet zien als mijn autobiografie. Elk verhaaltje is flink aangedikt om het interessant te houden. Personages zijn veranderd, settings zijn aangepast, gebeurtenissen zij overdreven of zelfs compleet verzonnen. Lees de columns dus als vermaak, niet als nieuws, smul ervan maar neem het niet te serieus. Vanochtend werd ik wakker met een berichtje: "Heb je een blog over one night stands?" Ik wist even niet wat ik moest antwoorden. Ik heb een blog ja, dat klopt. Maar gaat het over one night stands? Soms wel, soms niet. Ik dacht terug aan mijn avond met hem alweer bijna een jaar geleden. Ik was aan het werk en kreeg een berichtje van een van mijn lievelings mannen; "Kom je vanavond ook naar het feestje in de cocktailbar in West" vroeg hij. Ik houd van feestjes, ik houd van cocktails en ik houd stiekem ook van hem, dus ik hoefde niet lang na te denken over mijn antwoord. Wetende dat ik er sowieso bij zou zijn die avond antwoordde ik zo nonchalant mogelijk dat ik nog wel even zou kijken of tijd had. Een paar uur later stond ik met mijn vriendinnetje opgetut en wel op het feestje. Ik keek om me heen maar hij was er nog niet. Dan maar cocktails dacht ik. We bestellen, we drinken, we dansen en het is gezellig. Ik spot een vage vriend en stap om hem af om hoi te zeggen. Hij is niet alleen dus stel ik me netjes voor aan zijn gezelschap. Door de harde muziek versta ik haar naam niet maar goed, zo gaan die dingen nou eenmaal op feestjes. Ik draai me weer terug naar de bar om nieuwe drankjes te bemachtigen voor mijn vriendinnetje en mij. Ineens zie ik hem, in een afzichtelijke kersttrui komt hij op me afgelopen met die lieve kop. Terwijl mijn vriendin klaagt over de trui, smelt ik weg bij het aanzicht van zijn glimlach. Hij groet me vluchtig en verdwijnt dan weer in de menigte. Natuurlijk vermaak ik me zonder hem ook prima, ik ben tenslotte met een van mijn aller leukste vriendinnetjes op pad, maar toch vind ik het verdacht dat hij me haast lijkt te ontwijken. Een tijdje later wil mijn vriendin ervandoor, de laatste pont gaat zo en ze heeft morgen gewoon college. Ik zwaai haar uit en ga opzoek naar mijn prins in de lelijke kersttrui. Ik vind hem uiteindelijk in de bar aan de overkant waar het een stuk rustiger is. Ondanks dat hij dronken en een tikkeltje opgefokt is, lijkt hij blij me te zien. We gaan aan een tafeltje zitten en hij bestelt. Even later zitten we aan de shots en cocktails. Elke keer als zijn telefoon trilt, lijkt hij bijna boos te worden. Hij probeert zijn irritatie weg te drinken maar het wordt er niet beter op. Ik vraag hem wat er aan de hand is. Hij vertelt; zijn ex was op het feestje en nu blijft ze hem appen. Het blijkt om het meisje te gaan aan wie ik me eerder die avond heb voorgesteld, niet wetend dat zij de  kersverse ex van mijn lieveling is. Ze wil praten, ze wil hem zien, ze wil het goedmaken... Hij weet niet wat hij wil. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Uiteindelijk geef ik hem twee opties; of we gaan nu naar mijn huis, weg van haar om alles even te vergeten. Of je gaat nu naar haar toe en zegt dat ze je met rust moet laten zodat we daarna in alle rust verder kunnen feesten. Ik hoop dat hij gewoon met mij mee wil maar natuurlijk kiest hij voor de tweede optie. Terwijl hij terug loopt naar het feestje aan de overkant wacht ik geduldig met mijn cocktail. Als hij de bar weer binnen komt, kijk ik hem hoopvol aan. Hij kijkt schuldig. "Ik heb meer tijd nodig" zegt hij "er is te veel te bespreken..." Waarom nu, waarom als je dronken bent, waarom op een feestje, waarom als ik hier zit; ik wil het hem allemaal vragen maar ik vraag niks. "Doe wat je moet doen" zeg ik kalm. Hij draait zich om en gaat. Daar zit ik dan, met een deuk in mijn ego en een scheur in mijn hart. Ik neem nog een slok van mijn vieze tequila cocktail maar het helpt niet. Ik wil huilen. Schreeuwen lijkt me ook wel lekker maar ik doe het niet. Zal ik weggaan? Of alleen dronken worden hier in de bar? Ik weet het niet. Terwijl ik na zit te denken, schuift er ineens een jongen bij me aan. Hij schenkt een shotje rum voor me in. We proosten en terwijl ik de rum doorslik, slik ik ook mijn tranen weg. Jeetje denk ik, dat lucht op. Ik zucht en voel me al een stukje beter. Ik kijk naar de man met de fles, mijn redder in nood. Hij zegt dat hij weet dat ik met onze grote vriend in de kersttrui mee naar huis wilde. Ik geef toe dat dat klopt. Hij brabbelt iets over dat ik te mooi ben om zo behandeld te worden maar ik luister niet echt. Mijn aandacht ligt bij die fles rum, het medicijn tegen mijn lijden. Hij snapt het gelukkig en schenkt mijn glas weer vol. Opgewarmd door de rum, lijk ik iets te verzachten. Ik luister naar het geklets van mijn nieuwe vriend en kan het zowaar opbrengen om wat terug te zeggen. Ik bestel nog maar een cocktail voor mezelf en een biertje voor hem en ik vergeet even dat ik zojuist achter gelaten ben door de gast die me gevraagd had naar het feestje te komen. We babbelen wat over niks en over van alles en ik vrolijk weer wat op. Een uurtje later zitten we in de Uber. Ik vraag me af of ik verstandig bezig ben. Waarschijnlijk niet maar het maakt me niet uit. Ik wil niet alleen zijn vannacht. Eenmaal thuis zet ik thee. Met de man in de kersttrui kan ik altijd zo lekker kletsen aan de keukentafel, maar met de man van de fles rum eigenlijk niet. We drinken thee en staren elkaar aan. "Ik weet dat je hier liever met hem had gezeten" zegt mijn rum vriendje. Hij heeft gelijk maar ik wil het niet toegeven. "Wil je met me naar bed?" vraagt hij dan. Het lijkt hem geen moer uit te maken dat hij mijn tweede keus is, mijn troostprijs. Ik bewonder zijn relaxte houding, zijn vermogen om zich niks aan te trekken van de hele situatie en geef hem een kus. "Ga jij maar in bed liggen, ik kom eraan" zeg ik terwijl ik hem een dikke knipoog geef. Ik duik de badkamer in, fris me op en kleed me uit. In mijn lingerie loop ik terug naar mijn bed. Daar ligt hij dan, de rum ridder. Hij staart met grote ogen naar me en zegt: "Je bent het knapste meisje waarmee ik ooit in bed beland ben, alleen daarom maakt het me niet uit dat ik je tweede keus ben." Ik glimlach en doe alsof ik het geloof. Nadat ik de avond in mijn hoofd herhaald heb, kijk ik weer naar het berichtje van de rum vent. "Heb je een blog over one night stands?" Uiteindelijk antwoord ik wat ik denk dat hij wil horen; "Over jou heb ik niet geschreven hoor, geen zorgen"