De whiskeykenner die van baco's en kantoorseks houdt

Na een paar maanden Tinderloos door het leven gegaan te zijn, heb ik sinds een aantal weken de gezelligste app van de wereld weer op mijn telefoon staan. De ordinaire vleeskeuring bevalt me nog altijd prima en het eeuwige geswipe heeft al een aantal hilarische gesprekken opgeleverd die ik traditiegetrouw gedeeld heb op insta. Tussen alle doorgewinterde tinderaars vond ik vorige week, tegen al mijn verwachtingen in, een jongen die nog nooit op tinderdate geweest was. Zo'n unicum kon ik natuurlijk niet aan me voorbij laten gaan dus spraken we af in de Pijp voor zijn eerste en mijn zoveelste Tinder date. Als we elkaar begroeten, geeft hij toe zenuwachtig te zijn. Ik probeer hem op z'n gemak te stellen en leg uit dat nerveus zijn helemaal nergens voor nodig is. "Als het gezellig is, heb je een leuke avond en als het klote is, fiets je weer naar huis." Ik date altijd met dat motto in mijn achterhoofd. Geen verwachtingen hebben en gewoon gaan, zeg ik altijd maar. Het barretje waar we in eerste instantie hadden afgesproken is vrij leeg dus wandelen we een stukje de buurt in op zoek naar een gezellige tent. We eindigen uiteindelijk bij een populair cafeetje met een groot terras. Als we zitten besteld hij, jawel, een baco. Onder het genot van zijn rum 'n coke vertelt hij me dat hij "echt een whiskey drinker is". Ik hou wijselijk mijn mond en luister aandachtig naar wat deze whiskey expert te vertellen heeft. Hij blijkt vooral van "sterke whiskeys" te houden. Als hij Talisker als voorbeeld noemt, vraag ik of hij dan voornamelijk van rokerige whiskey houdt. "Ja als je Talisker drinkt is het net of je in een palingrokerij staat!" antwoordt hij. Vervolgens brabbelt hij nog wat over de geweldige fles Chivas die hij vorige week in huis gehaald had. Ik luister met een half oor en giet mijn drankje naar binnen. Als het personeel ons vraagt om naar binnen te gaan, roept hij enthousiast dat we dan lekker een whiskeytje kunnen drinken aan de bar. Eenmaal binnen spot hij een fles Black Label en begint mij uit te leggen dat dat echt een van de betere whiskeys is die hij kent. Ik twijfel of ik zal zeggen dat ik Black Label niet te zuipen vind maar besluit het netjes aan te pakken. "Ik heb eigenlijk meer zin in een bloody mary" zeg ik voorzichtig. Een Bloody Mary lijkt hem gelukkig ook een beter idee want "dat staat mooi bij je rode jurk". Zelf bestelt mijn whiskeykenner weer een lekker bacootje. Halverwege mijn cocktail spot ik ineens een vage kennis aan de bar. De vent in kwestie is een semi-bekende gozer die liedjes schrijft voor Nederlandse artiesten. Hij heeft al jaren een vriendin die ook af en toe wat doet op tv en een verschrikkelijk lekker wijf is. Ik zie hem bier bestellen voor zijn vrienden en een wijntje voor zijn meisje. als hij mij ziet, slaat de paniek toe. We kennen elkaar namelijk van insta, waar hij mij af en toe vieze berichtjes stuurt. Met bange oogjes zwaait hij snel even naar me. Ik glimlach beleefd terug en leg mijn Tinder-date uit hoe de vork hier in de steel steekt. Alsof het nog niet gezellig genoeg was, staan er plotseling twee collega's voor mijn neus. Een gozer met een plat accent, zijn hart op de tong en pretoogjes die je zelfs op een brakke ochtend nog aan het lachen maken en zijn kersverse scharrel; een van onze bloedmooie receptionistes. Ik spring van mijn kruk af om knuffels uit te delen en voor ik er erg in heb staat mijn collega al met mijn date te lullen. Gelukkig heeft iedereen inmiddels genoeg op om alles soepeltjes te doen verlopen. Niemand doet moeilijk, het is niet ongemakkelijk en we besluiten na twee rondjes bier en jäger met z'n allen verder te gaan. Op een zondagavond om 2 uur zijn, zelfs in Amsterdam, je opties beperkt dus eindigen we bij De Kleine. Ook hier bestellen we de nodige drankjes. Shots, jenever-appelsap, wodka-gingerale, champagne het komt allemaal voorbij en het smaakt me allemaal even goed. De muziek is zoals je zou verwachten in De Cooldown, een fijne mix van guilty pleasures, hitjes en een flinke dosis Nederlandstalig. Mijn date blert de carnavals nummers mee en ik sta vol passie te zingen als er Hazes gedraaid wordt. Iedereen vermaakt zich meer dan prima en we staan allemaal te dansen alsof we even zijn vergeten dat we vier simpele kaaskoppen zijn. Als ik aan Mr. Firstdate probeer te vragen welk glas van mij is, vraagt hij of hij me mag zoenen. Ondanks dat deze vraag natuurlijk hartstikke goed bedoeld is, vind ik het een van de meest irritante vragen ooit. Het haalt wat mij betreft de spanning in één klap weg. Hundred to zero, real quick. Desalniettemin geef ik hem een kans. Als hij zijn tong in mijn mond steekt bedenk ik me dat het misschien toch een beetje onhandig is om voor de neus van twee collega's uitgebreid te gaan staan bekken. Op een redelijk subtiele manier kap ik onze zoen af en race naar de bar voor het zoveelste rondje drank. Om het goed te maken met mijn vent, bestel ik voor hem nog een baco. Hij kijkt blij als ik hem zijn lievelings drankje overhandig en we dansen vrolijk verder. Aan al het goede komt een eind. Zo ook aan onze mooie avond in de Cooldown. Als de klok vier uur slaat worden we de tent uitgeflikkerd. Eenmaal buiten nemen we afscheid van mijn collega's en slenteren Mr. Baco en ik samen terug naar mijn fiets. Zijn fiets staat nog bij zijn kantoor om de hoek vertelt hij, dus lopen we daar ook nog even langs. Eenmaal voor de deur vraagt hij of ik misschien het aquarium wil zien. Ik ben natuurlijk een echte dierenvriend, dus zo'n aanbod sla ik zeker niet af. Hij doet de deur open en we lopen een trap op. Boven treffen we precies aan wat je verwacht van een consultancy kantoor; een zooitje bureaus, saai behang en een soort keukentje met eettafel. Bij de eettafel staat een treurige plant én het aquarium. Terwijl hij me voorstelt aan Joop de garnaal, scharrel ik door het kantoor. "Is dit jouw bureau?" vraag ik op ondeugende toon. Hij kijkt op van het aquarium en knikt. Ik trek mijn string uit vanonder mijn rokje en ga op zijn bureau zitten. Hij kijkt geschrokken en stamelt dat het toch maar niet zijn bureau is. Snel loopt hij naar me toe, tilt me op en parkeert me op de eettafel. Terwijl hij klungelig zijn broek staat open te maken, loop ik terug naar het bureau waar ik net op zat. "Weet je heel zeker dat dit niet jouw bureau is?" vraag ik. Hij weet duidelijk niet wat hij moet zeggen en begint iets te brabbelen over zijn collega's. Als ik hem aankijk begrijpt hij dat ik er geen moer van geloof. Hij biecht op dat hij het niet op zijn bureau durft te doen omdat hij dan morgen nergens anders meer aan zou kunnen denken. In mijn oneindige goedheid vat ik zijn opmerking op als een groots compliment en slenter weer terug naar de eettafel. Inmiddels is het hem gelukt om zijn rits en riem open te krijgen en klimt ook hij op tafel. Als ik op handen en knieën wil gaan zitten zegt hij ineens vrij streng: "Ik wil dat je op je rug gaat liggen". Verrast door zijn onverwachtse dominantie, aarzel ik even wat ik zal doen. Ik besluit om het er maar gewoon van te nemen en lekker op mijn rug te gaan liggen. Als we even later tevreden weer van te tafel afkruipen, kijkt hij me aan. "Je hebt de lat wel erg hoog gelegd voor mijn volgende Tinder-dates" zegt hij glimlachend.