Alweer bijna twee jaar geleden was ik net verhuisd naar mijn mooie paleisje. Eindelijk had ik mijn eigen plek waar ik nooit op de douche hoef te wachten, kan koken wat en wanneer ik wil en, niet onbelangrijk, kan uitnodigen wie ik wil zonder dat er iemand vragen stelt.
Als we aankomen, worden we meteen herkend door de bewakers. Zoals altijd worden we in de zeik genomen door Eli en met een grote glimlach welkom geheten door Marco. Voor de vorm werpen ze kort een blik in onze tasjes en houden vervolgens de deur wagenwijd voor ons open. Eenmaal binnen, hoor ik de MC enthousiast blèren dat we terug zijn van weggeweest en dat het feest nu pas echt kan gaan beginnen. Ik kijk mijn vriendinnetje aan en we lopen naar de bar voor onze gebruikelijke bestelling; een fles gewone prosecco en een fles rosé prosecco.
Met onze flesjes en een hoop vuurwerk gaan we zitten aan onze vaste tafel bij het raam. De dansvloer is, zoals altijd, druk bevolkt met toeristen die de tijd van hun leven hebben. Volgens ons vaste ritueel drinken we de eerste fles rustig leeg vanaf onze uitkijk post en inspecteren grondig wat voor mannen er vandaag rondlopen op ons terrein. Helaas moeten we die avond concluderen dat er niet heel veel aantrekkelijks te spotten valt maar daar gaat de prosecco gelukkig niet minder lekker door smaken dus schenken we de glazen nog maar eens vol.
Als de eerste fles leeg is, hebben we zin om te dansen. Met onze fles in de hand begeven we ons richting de dansvloer. Terwijl we tussen de mensen door proberen te lopen, valt mijn blik op een gozer die ik nog niet eerder gezien had. Ik tik mijn vriendinnetje aan en ook zij lijkt aangenaam verrast. Tussen het dansen door, bestuderen we hem nog iets beter. Hij is lang, breed, heeft een leuk koppie en zijn blonde haar valt nonchalant naar achter. Hij draagt een hippe doch simpele outfit en een rugzak; zo'n zwarte Northface waar ineens iedereen die een racefiets als stadsfiets gebruikt mee loopt. Maar goed, als de rugzak het enige minpunt is, hoor je mij niet klagen.
Even later betrapt de rugzak jongen ons terwijl we hem van top tot teen staan te bekijken. Hij glimlacht en komt op ons af. Hij begint in het Engels tegen ons te praten en ik zie meteen dat hij erg geïnteresseerd is in mijn vriendin dus doe ik een stapje opzij. Als ik alleen sta te dansen word ik aangesproken door een jongen die net komt binnenlopen. Hij heeft een jong gezicht met wild blond haar maar draagt een pak dus geef ik hem een kans. Hij vraagt me in het Engels of ik Russisch ben en ik speel mee. "Привет, Как дела?" zeg ik zo overtuigend mogelijk en zoals altijd werkt mijn trucje perfect en kan ik de rest van de avond verstaan wat de jongens over ons zeggen omdat ze er vanuit gaan dat ik geen Nederlands spreek.
De jongen met de rugzak en de blondie in pak blijken een gemeenschappelijke vriend te hebben, maar elkaar nog niet te kennen. We dansen met z'n vieren en eerder dan verwacht zie ik mijn vriendinnetje opgetild worden door de sterke armen van rugzak-boy. Ze knoopt vakkundig haar benen om zijn middel en zoent hem verleidelijk. Ik zie dat mijn jongen blonde vent er van onder de indruk is en geef hem een knipoog.
Niet veel later betrappen de jongens ons erop dat we wel Nederlands spreken, maar vergeven ze het ons direct als we aanbieden het goed te maken met een kus. Wat dansjes en wat kusjes later besluiten we dat het tijd is om mijn appartement officieel in te wijden en nodigen we de jongens uit om met ons mee te gaan. Met z'n vieren lopen we terug vanaf Rembrandtplein omdat ik niet achterop durf gezien dat op een eerdere dronken avond een keer goed fout is gegaan.
Als we na twintig minuten wandelen aangekomen zijn in mijn huis, bewonderen de mannen het uitzicht over de stad en flans ik vier cocktails in elkaar van de vodka en sapjes die ik tegenkom in mijn ijskast. We kletsen en lachen nog wat met z'n vieren totdat de hunk, die inmiddels eindelijk zijn rugzak af gedaan heeft, subtiel vraagt wie waar slaapt. Ik laat de jongens mijn slaapkamer zien waarna mijn vriendinnetje subtiel haar vent terug roept. Ik doe de deur achter hem dicht en duik mijn bed in met de blonde gozer die gehaast zijn pak probeert uit te trekken.
Wederom worden mijn theorieën over jonge jongens bevestigd want meneer bakt er in bed bar weinig van. Hij schept op over hoe ripped hij was toen hij nog op hoog niveau voetbalde en ik vraag me af wat ik daar op dit moment in hemels naam aan zou moeten hebben. Terwijl hij de tijd van zijn leven heeft, denk ik aan mijn vriendinnetje en hoop dat zij meer geluk heeft aan de andere kant van de deur. Zodra het joch met de wilde blonde haren het condoom volgespoten heeft en uit ligt te hijgen op mijn bed, sta ik op om naar de wc te gaan.
Om naar de badkamer te komen moet ik door mijn woonkamertje waar voor zover ik weet mijn vriendinnetje ligt te wiepen met de man van de rugzak. Als ik de deur open doe tref ik echter iets anders aan. Meneer ligt languit te snurken op mijn bank en mijn vriendinnetje zit er een beetje ongemakkelijk naast terwijl ze door haar insta-feed scrolt. Zodra ze me ziet, springt ze op en hand in hand glippen we de badkamer in.
We updaten elkaar over onze bedpartners en helaas moeten we concluderen dat we allebei diep teleurgesteld zijn. "Zullen we ze dan maar weer weg sturen?" vraag ik. "Goed idee" antwoordt mijn vriendin "maar ik weet niet of we die grote gast nog wakker krijgen…" Ik ga een uitdaging niet uit te weg en loop snel terug naar de bank waar de beste man ligt te slapen. Mijn minst favoriete blonde boy is inmiddels ook weer in de woonkamer en kijkt toe hoe ik bovenop zijn maatje spring. Ik schud hem wakker en zodra hij zijn ogen opendoet zeg ik: "Jongens het is half zes, tijd om naar huis te gaan. Wij gaan zo samen lekker mijn bed in en er is helaas geen plaats voor jullie." Eerst stribbelt hij een beetje tegen maar uiteindelijk overtuigd mijn blonde teleurstelling hem ervan om zijn rugzak te pakken en mee naar buiten te gaan.
Als de jongens éindelijk de deur uit zijn, maken we tosti's in onze lingerie en kruipen samen onder een dekentje op de bank. "Eigenlijk hadden we je appartement ook gewoon kunnen inwijden met dronken tosti's" zegt mijn vriendinnetje "Gesmolten kaas stelt in ieder geval nooit teleur" zeg ik lachend en neem nog een grote hap van mijn perfecte tosti. Blijkt dat koken wanneer je wil misschien wel een groter pluspunt is aan mijn eigen paleis dan kunnen uitnodigen wie je wil.
Om dit heugelijke feit eens goed te vieren nodig ik één van mijn beste vriendinnetjes uit. We koken, we eten en drinken alvast wat prosecco. Als de haren gekruld zijn en de glitter jurkjes aangetrokken, begeven we ons naar de foutste club van Amsterdam. Toen we zeventien waren, kwamen we hier elk weekend en ook onze achttiende verjaardagen hebben we in deze vieze, ordinaire tent gevierd. Omdat we hier zo veel mooie herinneringen hebben, leek ons ouwe vertrouwde clubje de geschikte plek om te dansen ter ere van mijn bloed mooie appartement.
Als we aankomen, worden we meteen herkend door de bewakers. Zoals altijd worden we in de zeik genomen door Eli en met een grote glimlach welkom geheten door Marco. Voor de vorm werpen ze kort een blik in onze tasjes en houden vervolgens de deur wagenwijd voor ons open. Eenmaal binnen, hoor ik de MC enthousiast blèren dat we terug zijn van weggeweest en dat het feest nu pas echt kan gaan beginnen. Ik kijk mijn vriendinnetje aan en we lopen naar de bar voor onze gebruikelijke bestelling; een fles gewone prosecco en een fles rosé prosecco.
Met onze flesjes en een hoop vuurwerk gaan we zitten aan onze vaste tafel bij het raam. De dansvloer is, zoals altijd, druk bevolkt met toeristen die de tijd van hun leven hebben. Volgens ons vaste ritueel drinken we de eerste fles rustig leeg vanaf onze uitkijk post en inspecteren grondig wat voor mannen er vandaag rondlopen op ons terrein. Helaas moeten we die avond concluderen dat er niet heel veel aantrekkelijks te spotten valt maar daar gaat de prosecco gelukkig niet minder lekker door smaken dus schenken we de glazen nog maar eens vol.
Als de eerste fles leeg is, hebben we zin om te dansen. Met onze fles in de hand begeven we ons richting de dansvloer. Terwijl we tussen de mensen door proberen te lopen, valt mijn blik op een gozer die ik nog niet eerder gezien had. Ik tik mijn vriendinnetje aan en ook zij lijkt aangenaam verrast. Tussen het dansen door, bestuderen we hem nog iets beter. Hij is lang, breed, heeft een leuk koppie en zijn blonde haar valt nonchalant naar achter. Hij draagt een hippe doch simpele outfit en een rugzak; zo'n zwarte Northface waar ineens iedereen die een racefiets als stadsfiets gebruikt mee loopt. Maar goed, als de rugzak het enige minpunt is, hoor je mij niet klagen.
Even later betrapt de rugzak jongen ons terwijl we hem van top tot teen staan te bekijken. Hij glimlacht en komt op ons af. Hij begint in het Engels tegen ons te praten en ik zie meteen dat hij erg geïnteresseerd is in mijn vriendin dus doe ik een stapje opzij. Als ik alleen sta te dansen word ik aangesproken door een jongen die net komt binnenlopen. Hij heeft een jong gezicht met wild blond haar maar draagt een pak dus geef ik hem een kans. Hij vraagt me in het Engels of ik Russisch ben en ik speel mee. "Привет, Как дела?" zeg ik zo overtuigend mogelijk en zoals altijd werkt mijn trucje perfect en kan ik de rest van de avond verstaan wat de jongens over ons zeggen omdat ze er vanuit gaan dat ik geen Nederlands spreek.
De jongen met de rugzak en de blondie in pak blijken een gemeenschappelijke vriend te hebben, maar elkaar nog niet te kennen. We dansen met z'n vieren en eerder dan verwacht zie ik mijn vriendinnetje opgetild worden door de sterke armen van rugzak-boy. Ze knoopt vakkundig haar benen om zijn middel en zoent hem verleidelijk. Ik zie dat mijn jongen blonde vent er van onder de indruk is en geef hem een knipoog.
Niet veel later betrappen de jongens ons erop dat we wel Nederlands spreken, maar vergeven ze het ons direct als we aanbieden het goed te maken met een kus. Wat dansjes en wat kusjes later besluiten we dat het tijd is om mijn appartement officieel in te wijden en nodigen we de jongens uit om met ons mee te gaan. Met z'n vieren lopen we terug vanaf Rembrandtplein omdat ik niet achterop durf gezien dat op een eerdere dronken avond een keer goed fout is gegaan.
Als we na twintig minuten wandelen aangekomen zijn in mijn huis, bewonderen de mannen het uitzicht over de stad en flans ik vier cocktails in elkaar van de vodka en sapjes die ik tegenkom in mijn ijskast. We kletsen en lachen nog wat met z'n vieren totdat de hunk, die inmiddels eindelijk zijn rugzak af gedaan heeft, subtiel vraagt wie waar slaapt. Ik laat de jongens mijn slaapkamer zien waarna mijn vriendinnetje subtiel haar vent terug roept. Ik doe de deur achter hem dicht en duik mijn bed in met de blonde gozer die gehaast zijn pak probeert uit te trekken.
Wederom worden mijn theorieën over jonge jongens bevestigd want meneer bakt er in bed bar weinig van. Hij schept op over hoe ripped hij was toen hij nog op hoog niveau voetbalde en ik vraag me af wat ik daar op dit moment in hemels naam aan zou moeten hebben. Terwijl hij de tijd van zijn leven heeft, denk ik aan mijn vriendinnetje en hoop dat zij meer geluk heeft aan de andere kant van de deur. Zodra het joch met de wilde blonde haren het condoom volgespoten heeft en uit ligt te hijgen op mijn bed, sta ik op om naar de wc te gaan.
Om naar de badkamer te komen moet ik door mijn woonkamertje waar voor zover ik weet mijn vriendinnetje ligt te wiepen met de man van de rugzak. Als ik de deur open doe tref ik echter iets anders aan. Meneer ligt languit te snurken op mijn bank en mijn vriendinnetje zit er een beetje ongemakkelijk naast terwijl ze door haar insta-feed scrolt. Zodra ze me ziet, springt ze op en hand in hand glippen we de badkamer in.
We updaten elkaar over onze bedpartners en helaas moeten we concluderen dat we allebei diep teleurgesteld zijn. "Zullen we ze dan maar weer weg sturen?" vraag ik. "Goed idee" antwoordt mijn vriendin "maar ik weet niet of we die grote gast nog wakker krijgen…" Ik ga een uitdaging niet uit te weg en loop snel terug naar de bank waar de beste man ligt te slapen. Mijn minst favoriete blonde boy is inmiddels ook weer in de woonkamer en kijkt toe hoe ik bovenop zijn maatje spring. Ik schud hem wakker en zodra hij zijn ogen opendoet zeg ik: "Jongens het is half zes, tijd om naar huis te gaan. Wij gaan zo samen lekker mijn bed in en er is helaas geen plaats voor jullie." Eerst stribbelt hij een beetje tegen maar uiteindelijk overtuigd mijn blonde teleurstelling hem ervan om zijn rugzak te pakken en mee naar buiten te gaan.
Als de jongens éindelijk de deur uit zijn, maken we tosti's in onze lingerie en kruipen samen onder een dekentje op de bank. "Eigenlijk hadden we je appartement ook gewoon kunnen inwijden met dronken tosti's" zegt mijn vriendinnetje "Gesmolten kaas stelt in ieder geval nooit teleur" zeg ik lachend en neem nog een grote hap van mijn perfecte tosti. Blijkt dat koken wanneer je wil misschien wel een groter pluspunt is aan mijn eigen paleis dan kunnen uitnodigen wie je wil.
wat een geweldige verhaaltjes heb hahahaha
BeantwoordenVerwijderenI need your email. I want to be next :)
BeantwoordenVerwijderen